Spacerując wąskimi uliczkami Starego Miasta w Nicei łatwo ominąć Pałac Lascaris. Ten XVII wieczny budynek stoi w szeregu z innymi kamieniczkami i z zewnątrz szczególnie się nie wyróżnia. Jednak w środku kryje m.in. przebogato zdobione arystokratyczne komnaty i drugą największą we Francji kolekcję dawnych instrumentów muzycznych.

Pałac Lascaris znajduje się na 15 rue Droite na Starym Mieście w Nicei. Zamieszkiwała go arystokratyczna rodzina Lascaris-Vintimille, a od 1942 r. należy do miasta. Budynek nie wyróżnia się z zewnątrz, ale warto zobaczyć, jakie skarby kryje w środku.

Pałac jest atrakcją typowo muzealną, dlatego nie wszystkim przypadnie do gustu. Na pewno będzie to ciekawe miejsce dla miłośników instrumentów muzycznych i ich historii, a także dla osób zainteresowanych życiem arystokracji w dawnych czasach. Bez względu na zainteresowania warto jednak odwiedzić to miejsce chociaż na chwilę. Pomieszczenia w budynku są niewyobrażalnie bogato zdobione. Prawdę mówiąc przytłaczają zwiedzającego, a jednocześnie wywołują zachwyt. Szczególnie, kiedy ma się w pamięci fakt, że większość zdobień jest oryginalna i zachowana w nienaruszonym stanie.

500 instrumentów muzycznych w Pałacu Lascaris

Miłośników takich eksponatów na pewno ucieszy fakt, że w obiekcie znajduje się druga największa we Francji kolekcja starych instrumentów muzycznych. Znajdziemy ich tam prawie 500, niektóre pochodzą z XVI wieku. Z kolekcją współgrają zgromadzone w pałacu zabytkowe meble w stylu Ludwika XV, które znajdziemy w wielu pomieszczeniach.

Łoże w stylu polskim, Pałac Lascaris, Nicea

Łoże w stylu polskim, Pałac Lascaris, Nicea

Inną z ciekawostek wartych odnotowania jest alkowa z XVIII wieku, w której stoi łoże a la Polonais („w stylu polskim”). Nazwano je tak na cześć Marii Leszczyńskiej, żony króla Ludwika XV.

Wejście do muzeum jest płatne. Można kupić bilet za 10 euro, który uprawnia do zwiedzenia innych nicejskich muzeów w ciągu doby, lub za 20 euro na 7 dni zwiedzania.

Pracując nad artykułem korzystałem z książki „Miasta Marzeń, Monako i Nicea”, Biblioteka Gazety Wyborczej, A. Smołucha-Sładkowska, J. Smołucha.